Godność
Dzisiaj Światowy Dzień Godności, który ustanowiony został po to, by propagować działalność inicjatywy Global Dignity, zajmującej się głoszeniem prawa każdej jednostki do godnego życia. Zamysł Global Dignity powstał w 2006 roku w umysłach trzech mężów godności - księcia norweskiego Haakona, fińskiego profesora Himanena i Amerykanina, Johna Bryanta.
Pojmowanie godności według Global Dignity opiera się na pięciu poniższych zasadach.
- Każda istota ludzka ma prawo do godnego życia.
- Godne życie oznacza możliwość osiągnięcia pełni swojego potencjału, co jest uwarunkowane dostępem do właściwego poziomu opieki medycznej, wykształcenia, godziwego wynagrodzenia i poczucia bezpieczeństwa.
- Godność oznacza prawo do wolności w podejmowaniu określonych decyzji życiowych i szacunek dla innych w korzystaniu z tego prawa.
- Godność winna być podstawową wartością motywującą wszelkie działanie.
- Godność jednostki jest nierozerwalnie związana z godnością innych.
Gdy czytałam te zasady po raz pierwszy, miałam dreszcze. Oczywistość ujęta w mocne, konkretne słowa. Bije z zapisu jednocześnie prostota i siła. Niesamowite.
Przeczytałam każdy punkt kilkanaście razy. Trudno było mi dopasować tu jakąś refleksję, bo całość ujęta jest bardzo klarownie. Jednak wciąż tłukła mi się w głowie niesprecyzowana myśl. Aż w końcu zrozumiałam. Czytając powyżej zapisane stwierdzenia, obrazowałam wnioski dotyczące codzienności. Bo utrata godności czy odbieranie jej komuś to nie tylko wielkie tragedie, takie jak Holocaust, gwałty, zabójstwa czy wojny.
Odarcie z godności widzimy każdego, zwykłego dnia.
Kiedy?
Gdy wartościujemy ludzi, umniejszamy ich wartość, oceniamy, zestawiamy i porównujemy. Gdy nazywamy bezdomnych menelami, biedaków żebrakami, gejów zbokami, dzieci bachorami, księży pedofilami, nauczycieli nierobami. To jest odbieranie godności.
Kiedy nie mamy równych szans w dostępie do opieki medycznej czy wykształcenia, pomimo tego, że od kilkunastu lat wyrównujemy w Polsce wszelkie nierówności.
Kiedy ktoś nie szanuje mojego czasu.
Kiedy rodzice uważają, że dzieci to ich własność.
Kiedy odbiera nam się prawo do podejmowania decyzji lub kiedy pozbawiamy innych tej możliwości.
Gdy zamiast godności jako wartości kierującej naszymi wyborami, pojawiają się pieniądze lub chęć władzy.
Kiedy się nam wydaje, że my to pępek świata, a inni to już niekoniecznie.
Czy mogę spojrzeć w lustro i odważnie, bez ryzyka, że zobaczę rozmytego siebie, przyznać, że nie odbieram godności sobie i innym?
No tak !
OdpowiedzUsuńBEATKA to potrafi dla każdego DNIA w roku „wyszukać” jego NAZWĘ SPECJALNĄ, określić jego wagę, znaczenie i przedstawić swoje własne przemyślenia z nim związane.
Pewnie w ważnym miejscu Jej cudownej KAWIARENKI, na półeczce, obok pachnących świec i puszeczek skrywających tajemnicze przysmaki, stoi zaczarowana „KSIĘGA DNI WSZELAKICH”.
Nawet nie myślałem, że GODNOŚĆ także zasłużyła sobie na taki właśnie DZIEŃ SZCZEGÓLNY.
Aż dziwnym jest, że o czymś, co normą być powinno ( wszak o GODNOŚCI wobec siebie i innych nie powinniśmy w jakiś ekstra sposób przypominać ) należy co jakiś czas NAZYWAĆ PO IMIENIU ! !
Jednak chyba się myliłem w tej materii.
Z ciekawości ( bom nie myślał nawet, że taka będzie potrzeba ) zerknąłem do encyklopedii, aby definicję GODNOŚCI sobie przypomnieć.
Cytuję :
„Godność człowieka – poczucie własnej wartości i szacunek dla samego siebie, co wyraża się w pragnieniu posiadania także szacunku ze strony innych z uwagi na swoje walory duchowe, moralne czy też zasługi społeczne.”
Dokonałem krótkiej analizy owej definicji.
Poczucie własnej wartości – POSIADAM !
Szacunek dla samego siebie – POSIADAM !
Pragnienie, aby inni mnie też szanowali – POSIADAM !
WALORY … – POSIADAM !
Co do zasług społecznych ? … No chyba POSIADAM :) !
Podsumowując.
Zgadzam się z BEATKĄ, że istotą naszego „bycia wśród ludzi” jest
SZACUNEK DO SIEBIE I DO DRUGIEGO CZŁOWIEKA.
„Obyśmy po latach, w zwierciadle życia,
Nie musieli się wstydzić … własnego odbicia”