Poznaj Patryka

 Jestem Patryk. Mam 8 lat. Mieszkam z rodzicami i rodzeństwem. Lubię piłkę nożną, Lego i jazdę na rowerze. 

Budzę się rano, nie czuję się wyspany. Mama ściąga mnie z łóżka. Patryk, wstawaj, bo nie zdążymy. Znowu szkoła. Lubię szkołę czasami. Buu! To młodsza siostra. Lubi mnie straszyć. Kocham cię mamusiu. Ja ciebie też synku. Miłego dnia. 

Dlaczego robisz mi płatki z ciepłym mlekiem? Bo nie chcę żebyś rano jadł lodowate. 

Sciskają mnie spodnie. Nie marudź. Pospiesz się. Tato, założysz mi skarpetki? No taki duży chłopiec i nie umie skarpetek założyć?

Szybko, szybko, korki, nie zdążymy.

Bądź grzeczny, zjedz kanapki, uważaj na spodnie, nie przeszkadzaj nauczycielce, omijaj Marcina i pamiętaj, koniecznie zabierz po lekcjach książkę do angielskiego.

Wchodzę do szatni. Nie lubię Marcina, zawsze się przechwala i pokazuje mi język. Głośno jest.

Matematyka. Super! Bardzo lubię. Pierwszy rozwiązałem wszystkie zadania. Dobrze Patryk, ale nie możesz dostać uśmiechu, bo to jest nabazgrane. 

Czytanie historii. Patryk, musisz czytać wolniej, bo nikt cię nie zrozumie. 

Kaligrafia. Nie znoszę. Ojej! Patryk, gumkujemy, to trzeba poprawić. No chyba widzisz jakie to bazgroły. 

WF. Lubię się ruszać i gdy gramy w nogę. Dzisiaj zagramy w zbijaka. Ałłłaaaa!! Ahaha, ale dostał! 

Szachy. Świetnie Patryku! Zobaczcie jakiego mamy tutaj mistrza. Zaliczyłem szach-mat w trzech ruchach. Pokonałem nawet Adriana! Opowiem tacie, ale się ucieszy! Jejku! 

Prace plastyczne. Tym razem mi się uda. Mama powtarza, że ważne są chęci. Co jest nie tak z tymi nożyczkami? Tną jakoś nierówno. Jak dziewczyny to robią, że im wszystko wychodzi? Spróbuj dodać trochę kolorów, będzie ładniej. Ja tam nie widzę różnicy. Proszę pani, bo mi się to skleiło wszystko. Oj Patryk, Patryk, tobie to się zawsze wszystko samo jakoś skleja. Nic mi się nigdy nie udaje. Wszystko na marne. Cała praca do wyrzucenia. 

Angielski. Nie rozmawiamy, słuchamy! Patryk, skup się. Teraz słuchaj. Koniecznie chciałem się na popołudnie umówić z Piotrkiem, a pani tylko słuchaj i słuchaj. W dodatku nic nie rozumiem. 

Wsiadaj szybko, bo utkniemy w korkach. Co tam w szkole? Fajnie. Dzisiaj na szachach... Czekaj, a zabrałeś angielski? Mama coś mówiła. E - nieee.. No to pięknie! Mama się wścieknie. Już nie mogę zawrócić. Wiesz co, chwilka, bo klient dzwoni, muszę odebrać.

Jestem Patryk. Mam 8 lat. Jestem do niczego. 

... 

Jeśli masz ochotę, przeczytaj historię Patryka raz jeszcze i w każdej sytuacji staraj się poczuć jego emocje. To jest empatia. Umiejętność współodczuwania. 

Czy Tobie też nasuwa się wniosek, że wystarczyłoby, choć niektórych może to przerasta, spróbować skierować do Patryka komunikat wzmacniający i odrobinę uwagi? 

Spotykasz na pewno takich Patryków każdego dnia. Nie tylko ośmioletnich.